پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
آیه ی شریفه : الحمدلله ربِّ العالمینَ ، الرّحمنِ الرحیمِ ، مالکِ یومِ الدّینِ
ستایش مخصوص خداوندیست که پروردگار جهانیان است ، بخشنده و بخشایشگر است ، (خداوندی که) مالک روز جزاست .
حدیث : عن رسولِ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلّم : اَلمهدِیُّ خاشعٌ لِلّهِ کَخُشوعِ الزُّجاجَه ( الدُّجاجَه ) یعنی حضرت مهدی خاشع برای خداست مانند خشوع شیشه ( یا خشوع مرغ خانگی )
و در سخنی دیگر از صاحب نظری در معارف دین که گویا نامش کعب است ، چنین نقل شده است : اَلمهدِیُّ خاشِعٌ لِلّهِ کَخُشوعِ النَّسرِ لِجِناحَیهِ ، یعنی مهدی (ع) همچون خشوع عقاب برای دو بالش ، برای خداوند خاشع است .
شرح :
در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که در آن الحمدُ لِلّه رَبّ العالمین آمده است که عبارت است از :
۱- فَقُطِعَ دابِرُ القومِ الّذِینَ ظَلَمُوا وَالحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالمینَ ( سوره انعام آیه ۴۵ ) : پس بریده باد دنباله ی کسانیکه ستم کردند و حمد و ستایش مخصوص الله پروردگار جهانیان است .
۲- دَعویهُم فیها سُبحانَکَ اللّهُمَّ و تَحِیَّتُهُم فیها سَلامٌ وَ آخِرُ دَعویهُم اَن الحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمینَ ( یونس آیه ۱۰ ) خواندنشان در آن بهشتها (این است ) پاک و منزهی تو ای خدا که مقصود همه ای و درود آنها در آن بهشتها سلام است و آخر گفتار آنها الحمد لله ربّ العالمین است .
۳- وَ تَرَی المَلائِکَه حافّیِنَ مِن حَولِ العَرشِ یُسَبِّحُونَ بِحَمدِ رَبِّهِم وَ قُضِیَ بَینَهُم بِالحَقِّ وَ قیلَ الحَمدُلِلّهِ رَبِّ العالَمِینَ ( زمر آیه ۷۵ ) : و ملائکه را می بینی که از اطراف عرش احاطه گرانی هستند که با کمک حمد خدا ، پروردگارشان را تسبیح می کنند و بین آنها به حق قضاوت می شود و گفته می شود الحمدلله ربّ العالمین .
۴- سُبحانَ رَبِّکَ رَبِّ العِزَّه عَمّا یَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلیَ المُرسَلینَ وَالحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالمینَ ( صافات آیه ۱۸۰-۱۸۲ ) : پاک و منزّه است پروردگار تو ، پروردگار عزّت ، از آنچه توصیف می کنند و سلام بر رسولان و حمد و ستایش مخصوص الله پروردگار جهانیان است.
۵- هُوَ الحَیُّ لااِلهَ اِلّا هُوَ فَادعُوهُ مُخلِصِینَ لَهُ الدِّینَ اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمِینَ ( سوره غافرآیه ۶۵): او خدای زنده ایست که معبود بحقّی جز او نیست پس او را بخوانید در حالیکه دینتان را برای او خالص کرده اید، حمد و ستایش مخصوص الله پروردگار جهانیان است .
اعجاز معانی این آیات : خداوندِ صاحبِ جلال و جمال ، پرورش و تربیتش در دو بسترِ رحمانیت و رحیمیت است که نهایت ِآن ، ظهورِ مالکیتِ حضرتِ حق در دو جنبه ی دنیوی و اخروی است .
خداوند سبحان که ربّ و مدبّر انسان است آدمیان را بسوی نقطه ای سوق می دهد که در آن نقطه ، مالکیتِ خداوند با ظهور حضرت ولی عصر و بریده شدنِ ریشه ی ستمکاران ( که در آیه شماره ی ۱ بدان اشاره شد ) بروز می نماید .
همچنین حضرتِ حقّ با دستِ تربیت و تدبیرِ خود ، این عالَم را بسوی ظهورِ قیامتِ کبری و برچیده شدنِ نظامِ اسباب و مُسبّبات سوق میدهد که نشانه ی آن احاطه ی ملائکه ی پروردگار است ( چنانچه در آیه شماره ی ۳ ذکر گردید ) و قرار گرفتنِ بهشتیان در بهشت که آخر گفتارشان الحمدلله ربّ العالمین است ( که در آیه شماره ی ۲ اشاره گردید ) .
از سوی دیگر بروز مالکیتِ حضرت حقّ در نهادِ بنده ی مؤمن ، اخلاصِ اوست که هوالحیّ لااله اِلّا هو فادعوهُ مُخلصینَ له الدین ، آری بنده ی مؤمن با توجّه به مقامِ الحیّ بودنِ خدای بزرگ که هیچ حیّ بالذّاتی جز او نیست ، با ترنّمِ ذکر الحیّ بر لب و جانش سر از وادیِ اخلاص در می آورد و به جایی می رسد که جز اراده ی پروردگار، در عالَم اراده ای نمی بیند و چون اراده ی حقّ را بهترین اراده میداند با تمامِ وجود گوید: الحمدلله ربّ العالمین
و اینجاست که بر او حقیقتی دیگر تجلّی نماید که آن حیاتِ طولانیِ حضرتِ حجّت ( روحی له دالفداء ) است و آن حیاتِ طولانی چیزی جز ظهورِ ربوبیتِ خدا در وجود امام عصر و قرار گرفتنِ در زیر مجموعه ی فرمانِ ربوبیِ هوالحیّ لااله الّا هو نیست و به عبارتِ دیگر هوالحیّ ِ سوره ی غافر بیشترین جلوه را در آیینه ای همچون آینه ی حضرتِ مهدی ( ارواحنا له الفداء ) دارد .