انوار مولا المهدی در کلام حضرت باری-قسمت دوم

حضرت مولی صاحب الزمان امام یازدهم ازذریّه امیرالمؤمنین علیه السلام

که حضرتش خود به آن تصریح فرموده:

درحدیث اصبغ بن نباته:

«ولاکن فکّر ت فی مولودیکون من ظهری الحادی عشر من ولدی ؛هوالمهدیّ یملأها عدلًاکماملئَت جورا وظلمًا»(کمال الدین ج۱ص۲۸۹)

ولاکن  فکر نمودم در باره ی  مولودی که از پشت من یازدهمین  از فرزندان من است اوهمان مهدی است که آن را پراز عدل وداد می نمایدهمانگونه که پر از ستم وناروائی شده باشد.

قوله تعالی: الحمد لله رب العالمین
(حمد و ستایش مخصوص خدای پروردگار جهانیان است)
عن ابی عبدالله علیه السلام قال: اِنَّ للّه عزَّ و جَلَّ اِثنی عَشَرَ اَلفَ عالَمٍ کلُّ عالَمٍ مِنهُم اَکبَرُ مِن سبعِ سَمواتٍ وَ سبعِ ارضینَ. ما یَری عالَمُ مِنهُم اَنَّ للهِ عزَّ وَ جَلَّ عالِماً غَیرَهُم وَ اَنَا الحُجَّه علیهم.

از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: همانا برای خدای عز و جل دوازده هزار عالَم (جهان) است که هر عالَم (جهانی) از آنها ؛بزرگتر از آسمان های هفتگانه و زمین های هفت گانه است که هیچ عالمی از آنها نمی بیند (گمان نمی برد) که عالمی غیر از عالم باشد و من بر همه این عالم ها حجّت هستم..
تفسیر نورالثقلین جلد ۱ صفحه ۱۶ حدیث ۲۲

عن سعید بن جُبَیر عَن ابن عباس عن النّبی صلی الله علیه وآله: اِنَّ خُلَفائی وَ اَوصِیائی وَ حُجَجَ اللهِ عَلَی الخَلق بَعدی اَلاَثنی عَشَر اَوّلهُم عَلِیٌّ وَ آخِرَهُم وَلَدِیِ اَلمَهدی فَیَنزُلُ روحُ الله عیسَی بنُ مریَمِ فَیُصلّی خَلفَ المَهدیّ وَ تُشرِقُ الارضُ بِنوُرِ رَبِّها وَ یَبلُغُ سُلطانُهُ المَشرقَ وَ المَغربَ.

از پیغمبر اکرم (ص) روایت است که فرمود: همانا جانشینان من و اوصیاء من (کسانی که وصیّ از جانب من اند) و حجّت های بر خلق بعد از من دوازده نفرند. اوّل آنها علی است و آخر آنها فرزندی مهدی است، پس روح الله عیسی بن مریم فرود می آید، پس پشت سر مهدی نماز می گذارد و زمین به نور پروردگارش تابان می شود و سلطنتش به مشرق و مغرب می رسد.

اعیان الشیعه جلد ۲ صفحه ۵۳ به نقل از فرائد السّمطین محمدبن ابراهیم حموینی شافعی

شرح
از اینکه امام باقر علیه السلام فرموده اند غیر از این عالَم دوازده هزار عالم است که آن اشاره واضح به آیه ی شریفه ی «الحمد لله رب العالمین» دارد و فرموده من حجّت بر همه ی این دوازده هزار عالَم هستم و با توجه به فرمایشات متعدد جدّشان رسول خدا (ص) از قبیل حدیث شماره ۲ که ملاحظه شد همه ی ائمّه حجّت های خدا یندو بنابراین همه حجت بر هر دوازده هزار عالمند که از جمله ی آنان مولایمان مهدی صلوات الله علیه است.
وه چه زیباست این عبارت زیارت حضرت که مختص به سرداب مقدّس آن حضرت است:
«السلام علیک یا ناظِرَ شَجَرَهِ طوُبی وَ سِدرَهِ المُنتَهی.»

سلام بر تو ای نظاره گر درخت طوبی و سدره المنتهی.
یعنی امامی که از صفحه ی زمین نظاره گر آن چیزی است که جدّش حضرت سیّدالمرسلین در شب معراج طی نمود.
و این بر خدا دشوار نیست «و ما ذلِکَ عَلَی اللهِ بِعَزیز»
همین قدر عجالتاً گوئیم آن خدایی که قرآنی نازل کرده که علم طیّ الارض و حتّی جابجا کردن کوه ها و سخن گفتن با مرده ها در آن است:
سوره رعد آیه ۳۱:
وَ لَو اَنَّ قُرآناً سُیِّرت بِهِ الجِبالُ اَو قُطِّعَت بِهِ الاَرضُ اَو کُلِّمَ بِهِ المَوتی .
باید در کنار این قرآن امامی باشد که شاهد و سراج منیر (چراغ نور دهنده) و نظاره گر درخت طوبی و سدرهالمنتهی و حجّت بر همه ی عوالم باشد.

متن حدیث
عن سالم الامثل قال: سمعتُ ابا جعفر محمّد بن علیٍّ الباقر علیه السلام یقولُ : � نَظَرَ موسی بنُ عمرانَ فِی السّفر الاوّل اِلی ما یُعطی قائم آل محمّد مِنَ التمکین و الفضل فقال موسی یا ربِّ اِجعَلنی قائم آل محمّد فقیل لهُ اِنَّ ذلِکَ مِن ذرِّیَّهِ احمَد، ثمَّ نَظَرَ فِی السّفر الثانی فوَجدَ فیهِ مثلَ ذلِکَ ، فقال مثلُهُ . فقیل له مثلُ ذلک، ثمَّ نَظرَ فی السّفر الثالث فرآی مثله فقیل له مثلُه.
سالم امثل گوید: شنیدم ابا جعفر محمد بن علی باقر علیه السلام می فرمود: موسی بن عمران در سفر اول (یعنی سفر پیدایش از تورات) نظر کرد به آنچه که به قائم از قدرت و فضیلت عطا می شود! پس موسی گفت: پروردگارم مرا قائم آل محمد قرار ده. پس به او گفته شد همانا آن از ذریّه ی احمد است. سپس نظر کرد در سفر دوم ، پس یافت در آن مثل آن. پس گفت : به مثلش. پس گفته شد به او مثل آن. پس نظر نمود در سفر سوم . پس مثلش را دید. پس به او مثل آن گفته شد.
گوینده : امام باقر (ع)
آدرس : الغیبه مرحوم نعمانی با ترجمه آقای غفاری صفحه ۳۳۹

شرح حدیث
فاذا ارأی الناظرُ الاحادیث الثلاثه المذکوره الّتی بَینَ یَدَیهِ یَجدُ اَنَّ مِن تمام الحَمدِ ، اِحضارُ هذِه الحقیقه النوریه : الحمد لله الّذی فضّلَنا وَ شَرَّفَنا بِمُحَمَّدٍ نبیّهِ وَ آله لا سِیِّما مولانا المهدی وَ اَعطانا هذه الکرامَه العَظیمَه ایجادَنا وَ احیاءَنا فی عصر المهدی (ع) و جعله ایّانا من شیعته و سیری القاری بسط القول فی هذا المجال فی ابحاثنا الاتیه.
پس هر گاه ناظر مشاهده کند احادیث سه گانه ی ذکر شده ی در برابرش را ، می یابد که از تمامی حمد ، حاضر کردن این حقیقت نوری است : حمد اختصاص به آن خدایی دارد که ما را فضیلت داد و شرافت داد به محمّد پیغمبر و خاندانش مخصوصاً مولایمان مهدی (ع) و به ما این کرامت عظیم را عطا نمود، یعنی به ما لباس وجود عطا کرد و ما را زنده داشت در عصر مهدی (ع) و چون ما را از شیعیانش گردانید و بزودی خواننده بسط قول در این مجال را در مباحث آینده ی ما خواهد یافت.