کلمات نورانی امام زمان از آغاز تا کنون-قسمت بیست و هشتم

سئوال از یک حدیث فقهیّ (وسائل الشیعه به شماره ی حدیث۸۰۱۰)

احمد بن علی طبرسی درکتاب احتجاج از محمد بن عبدالله بن جعفرحمیری نقل می کند که از صاحب الزمان علیه السلام از جواز دست کشیدن برسر و صورت بعد از قنوت می پرسد به جهت حدیثی که روایت شده “أن الله جلّ جلاله أجلّ من أن یرد ّیدی عبد صفرا بل یملأها رحمه “

همانا الله جل جلاله جلیل تر با عظمت تر از این است که دو دست بنده ای را ناامید برگرداند .

یاعدم جوازآن.امام درپاسخ  فرمود:

«ردالیدین من القنوت علی الرّأس و الوجه غیر جائز فی الفرائض؛ والذی علیه العمل فیه إذا رجع یدیه من قنوت الفریضه و فرغ من الدعاء أن یردّ باطن راحتیه معًا (علی) صدره تلقاءرکبتیه علی تمهّلٍ ویکبّر و یرکع و الخبر صحیح و هو فی نوافل النهار و اللّیل دون الفرائض.»  

برگرداندن دو دست از حالت قنوت بر سر و صورت در نمازهای واجب جائز نیست. آن چیزی که بر آن عمل است که هرگاه دو دستش را از قنوت نماز واجب برگرداند  و از دعاء فارغ شد این که کف دودستش را باهم بر سینه اش برگرداند مقابل دو زانویش به آرامی برگرداند و تکبیر گوید و آن خبر صحیح است و آن  اختصاص به نافله های روز وشب دارد در غیر نمازهای واجب.