پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
سوره البقره-ایه۳۲
قال تعالی واذقال ربک للملاءکه انی جاعل فی الأرض خلیفه الخ..
ویادکن انزمان راکه “الله””به ملایکه فرمود:من در زمین جانشینی قرارمی دهم
خب ایمان به مفاد این ایه که خدای بزرگ ازیک امرمهم غیبی خبر می دهدشرط اساسی تقواست یادمان نرود که خواندیم : الذین یؤمنون بالغیب .حال ببینیم ملایکه ازاین سخن خدای بزرگ چه فهمیدند.؟ خلافت نوعیه که همه ی انسانهاخلیفه اویند ومإموراباد کردن زمین یاهرانسانی شایستگی خلافت الهیبه رادارد. ملایکه اشتشمام خلافت نوعیه رانمودند ولذاعرضه داشتند “اتجعل فیها من یفسد فیها ویسفک الدماء ونحن نسبح بحمدک ونقدس لک “.
ایادرزمین کسی راقرارمی که درزمین فساد راه می اندازد ودران خونریزی می کند؟خدافرمود:
“انی اعلم مالاتعلون”من می دانم چیزری که شمابه ان اگاهی ندارید. حال خدای بزرگ یکجا پرده ازسّرنهان برنمی داردبلکه دربدوامرشایستگی ادم رابه منصه ظهور می گذارد.
وعلم ادم الأسماء کلّها ثم عرضهم علی الملایکه فقال أنبؤنی باسماءهؤلاءانکنتم صادقین.”
اوخدابه ادم همه ی اسماءرایادسپس انهارابرملاءکه عرضه داشت فرمود مرابه نامهای اینجماعت خبردهیداگردراینگفتارتان که می گوییدماازادم سزاوارتریم راستگویانید.
وملایکه ازحقایق علوی پشت پرده که از ان گاه تعبیربه “هم ” وگاه تعبیرب”هؤلاء ” می کند بی خبربودندلذاعرض کردند:سبحانک لاعلم لناالّاماعلّمتناانک انت العلیم الحکیم پاک ومنزهی توای خداتوتنهاعلیم حکیمی.
.اینجابود که خدای بزرگ به ادم فرمود “
“یاادم انبئهم باسمایهم “ای ادم انهارا-یعنی ملائکه-به نامهایشان خبرده .”فلمّاانبأهم باسماءهم قال الم أقل لکم انّی اعلم غیب السماوات والإرض واعلم ماتبدون وماکنتم تکتمون؟
مگر من به شمانگفتم که من غیب اسمانها وزمین رامی دانم ومی دانم انچه راکه پیوسته اشکار می کنید وانچه راکه می پوشاندید . پس این گمان ملائکه که این استخلاف تنهانوعیه است صائب نبود.
بلکه این ادم لیاقت خلافت الهی رادارد ازاینجهت که عالم به نامهای ان وجودات مقدس شد.پس درحقیقت خلفای الهی انانند وادم به حسب مرتبه ادراکیه اش ازان عزیزان خدالیاقت خلافت پیدا میکند*همینجا باشما دست نگه می داریم وازخودمی پرسیمایاماباید هرچیز رالمس نکردیم ردکنیم؟حاشاوکلّاوایابایدهرامری راخدادرقران باصراحت برابمان بیان کند؟خیردرقران بیان هرچیزیست ولاکن تاجه مقدار لیاقت پیداکنیم .حال پای گفتارصادقین مینشینیم.
سخنصادق
حدیث شریف باحذف سند کمال الدین ج۱ص۱۱۴امام صادق (ع):هماناخدای تبارک وتعالی به آدم تعلیم نمودنامهای همه ی حجت هارا سپس انهارا درحالیکه ارواحی بودند برملائکه عرضه داشت پس گفت :مرابه اسماء اینان اگاه کنیداگرراستگویانیدبه اینکه شماسزاوارتر به خلافت درزمینینیدچون مراتسبیح وتقدیس می کنید ازادم –علیه السلام-گفتندپپاک ومنزهی لاعلم لنا الّا ماعلمتنا انک انت العلیم الحکیم خدای تبارک وتعالی فرمود:
یاادم انبئهم باسمائهم فلمّاانبأهم بأسمائهم ای ادم انها رابه اسمائشان خبرده پس وقتی که ادم انهارابه نامهایشان خبردادواقف بربزرگی منزلت انهانزدخدای تعالی ذکره شدند پس دانستندانهاسزاوارترند به این که خلفائ خدا درزمینش وحجت هایش بربندگانش باشندسپس انهاراازدیدگانشان ناپدیدکرد وازانها خواست که تعبد به ولایت انها ومحبتشان داشته باشند وبه انهافرمود”الم اقل لکم انّی اعلم
غیب السماوات والآرض واعلم ماتبدون وماکنتم تکتمون.
صدق مولاناالصّادق (ص)