امام قائم مهدی در آینه قرآن جلسه سی و یکم

تفسیر مهدوی آیات سوره بقره (آیه ۲۸)

قوله تعالی : «کیف تکفرون بالله و کنتم امواتاً فاحیاکم ثمّ یمیتکم ثمّ یحییکم ثمّ الیه ترجعون»
چگونه به خدا کافر می شوید در حالیکه شما مرده هایی بودید سپس شما را زنده نمود سپس شما را می میراند سپس زنده می گرداند سپس تنها به سوی او بازگشت می نمائید.

شیخ نُعمانی در کتاب «الغیبه» (مصدر با ترجمه ی غفاری ص ۱۲۴) باب ۴ به سند متّصل از ابوحمزه ثمالی نقل می کند که گفت: نزد ابوجعفر محمّد بن علی باقر (ع) (امام پنجم) بودم سپس وقتی که همه ی کسانی که نزد او بودند پراکنده شدند به من فرمود:
«یا ابا حمزه من المحتوم الّذی لا تبدیل له عندالله قیام قائمنا، فمن شک فیما اقول لقی الله ‌‍[سبحانه] و هو به کافر و له جاحد»
ای ابوحمزه از امور حتمی که هیچ تبدیلی برایش نزد خدا نیست قیام قائم ماست پس هر که شک کند در آنچه که می گویم خدای منزّه را ملاقات نمی کند در حالیکه به او کافر است و او را منکر است.
سپس فرمود:
«بابی و امّی المسمّی باسمی … السّابع من بعدی …» پدر و مادرم فدای آن کسی که هم نام من است و هفتمین -امام- بعد از من است. پدرم فدای آن کسی باد که زمین را پر از عدل و قسط می کند همانگونه که پر از ظلم و ستم شده باشد.
سپس فرمود:
ای ابوحمزه هر که او را درک کند پس تسلیم وی نشود ، پس تسلیم محمّد و علی -که بر آن دو درود باد- نشده است و در آن حال خدا بر او بهشت را حرام گردانیده و جایگاه او آتش است و جایگاه ستمکاران بسی بد است.
پیوستگی آیات قرآن به یکدیگر از زیبایی های قرآن و سوق دهنده ی ذهن بشر به تفکّر برای دریافت معانی مراد در این پیوستگی هاست. این آیه قرآن هم پیوسته به آیات نخستین این سوره است که جماعات بشر را که به آنان پیام قرآن رسیده به سه دسته متّقی، کافر و منافق تقسیم می کند و نیز این آیه متّصل به آیه پیشین «انّ الله لا یستحیی … و الّذین ینفضون عهد الله …» است و به ما جلوه ای از جَلَوات کُفر را نشان می دهد و آن اینکه کسانی که عهد خدا را نقض می کنند با اینکه بر سر آن پیمان محکم داشته اند، به خدا تعجب آور است چون که ما چیزی نبودیم خدا ما را آفریده و به ما حیات و زندگی بخشیده و انسانی که خلقت اوّل انسان را می بیند باید به خلقت دوّم -احیاء در قیامت- معتقد باشد و باور به قیامت باید باعث خودباوری به آیات خدا باشد چون تعیین جهت و مسیر زندگی حال که قیامتی برپاست با خداست و تعیین رهبر و راهنما نیز با او.
«الّلهم بلی لا تخلوا الارض من حجّه قائم لله امّا ظاهراً مشهوراً و امّا غائباً …»
(مولا امیرالمؤمنین علیه السلام)
بار خدایا ، آری ، زمین خالی از حجّتی که برای خدا قیام کند نیست یا آشکار مشهور و یا پنهان پوشیده.