امام قائم مهدی در آینه قرآن جلسه پانزدهم

قوله تعالی: اَلَّذینَ یُؤمِنوُنَ بالغَیبِ
(الم ذلک الکتاب لا ریب فیه هدیً للمتّقین آن کتاب هیچ شکی در آن نیست در حالیکه هدایت برای متقین است) همانها که ایمان به غیب دارند.
شیخ صدوق در کتاب کمال الدین به این سند حدیثی بس زیبا از امام صادق علیه السلام نقل می کند: به ما حدیث کرد علی بن احمد دقّاق رضی الله عنه گفت حدیث کرد ما را احمد بن ابی عبدالله کوفی گفت حدیث کرد ما را موسی بن عمران نخعی از عموی حسین بن یزید از علی بن ابی حمزه از یحیی بن ابی قاسم گفت:
سألتُ الصّادق علیه السّلام عن قولِ الله عزّ و جلّ: الم ذلک الکتاب لا ریب فیه هدیً للمتقین. الّذین یؤمنون بالغیب، فقال: المتّقون شیعته علیّ علیه السلام و الغیب فهو الحجّه الغائب.
از امام صادق علیه السلام سؤال نمودم در باره ی قول خدای عز و جل: الم ذلک الکتاب لا ریب فیه هدیً للمتّقین. الّذین یؤمنون بالغیب، امام در پاسخ فرمود: متّقین پیروان علی علیه السلامند و غیب پس او حجّت غائب است.

آنگاه اینچنین شاهد این بیان را از قرآن می آورند.
و شاهد ذلک قول الله عزّ و جلّ : « وَ یقولون لَولا اُنزِلَ علیه ایه مِن رَبّه فقل اِنَّمَا الغیب لله فانتظروا اِنّی معکم مِنَ المنتظرینَ» و می گویند چرا بر او آیتی (نشانه ای) از پروردگارش نازل شده، پس بگو تنها غیب خداست پس انتظار کشید، من هم با شما از جمله ی منتظرانم.
آنها که سؤال می کنند چرا اعتقاد به حضرت مهدی (عج) لازم است گویا این دو آیه قرآن را ندیده اند و یا فراموش کرده اند که شرط اول داشتن تقوا ایمان به «الغیب» است. آن چیزی است که مظهر غیب مطلق الهی است چون حضرت حقّ غیب المغیوب است یعنی غیب از همه غیب ها یا غیبی است که همه غیب ها را در ذات خود نهفته دارد و آن غیب ها جز اسماء و صفات حضرت حق نیست که عین ذات پروردگارند. دائماً او پادشاه مطلق است. از کمال عزّ خود مستغرق است.
و آن عزیزی که مقام الغیبش در او تجلّی یافته که آیتی برای ذات غایب اوست، با ید او را کشف کنیم و امام صادق می فرماید: «الغیب هو الحجّه الغائب» غیب او حجّت غایب است. و حضرت این آیه قرآن را دلیل قرار داده اند: «و یقولون لولا انزل علیه ایه» می گویند چرا بر او آیتی نازل نمی شود. که فرمود: «قل انّما الغیب لله» بگو تنها غیب مال خداست. و از کجا این آیت انسانِ مظهر الغیب است. جواب در قرآن خداوند بر عیسی بن مریم و مادرش اطلاق آیت نموده: «و جَعلنا ابن مریم وَ اُمَّه ایه» و ما پسر مریم و مادرش را آیتی قرار دادیم. پس الغیب آیتی از آیات خدا بمثل عیسای آیت حق است. پس این آیه در مرحله ای از عمرش غایب است و ظهور گاه الغیب پس او حجّت غایب این حضرت قائم مهدی (عج) است. و اگر کسی نخواهد (نعوذ بالله) سخن امام صادق علیه السلام را بپذیرد، به جهت اینکه هنوز ائمه را نشناخته و آنان را تصدیق ننموده و یا در صحّت انتساب به امام صادق شک کند، گوئیم: که سوره ی بقره در حقیقت سوره تبیین و تشریح متّقین است، بدلیل آیات آغازین این سوره و چون اول شرط تقوا ایمان به غیب است، با بررسی ۲۸۴ آیه ی این سوره باید ال غیب را کشف کنیم، که بعضی از آنها اینجا اجمالاً ذکر می شود.
داستان خلیفه قراردادن خدا در زمین، گفتگوی فرشتگان با خدای بزرگ، امر به سجده بر آدم، سرپیچی ابلیس، فرمان خدای عالم به آدم «اسکن انت و زوجک الجنّه» تو و همسرت در بهشت ساکن شو. و دهها امر دیگر از جمله فرمان خدای بزرگ به ابراهیم «انّی جاعلک للنّاس اماماً» که همه اینها فقط از طریق وحی الهی بر آن آگاه می شویم و همه ی اینها غیبند و از جمله «انّی جاعلٌ فی الارض خلیفه» و این خلیفه دانای به اسماء و آگاه بر اموری که حتّی بر فرشتگان پوشیده، وقتی که این دو آیه را به هم ضمیمه کنیم «انّی جاعلٌ فی الارض خلیفه + انّی جاعلک للنّاس اماماً» بدست می آوریم که خلیفه خدا در هر عصری موجود، و آن خلیفه یا پیغمبر است و یا امام. پس از امور غیبی عالم تشخیص خلیفه ی خداست و آلآن باید جستجو کنیم که خلیفه ی خدا در این عصر کیست و تنها راه رسیدن به آن جستجوی در آیات قرآن و سنت شریفه رسول خدا و ائمه معصومین و نیز انقطاع به سوی خدا و اولیائش که نتیجه ی این کوشش فقط یک چیز است، رسیدن به این حقیقت: «اِنَّ هذا لَهُوَ حَقُّ الیقین» همانا این آقا امام زمان همان آقایی است که دنبالش مهدی یا این مهدی همان حقّ الیقین است.
اگر فؤاد علیه الرّحمه گوید:
مردم خدای را شنیده اند و ندیده اند ما آنچه را که دیگران شنیده اند دیده ایم
این چنین شخصی گوید:
مردم امام زمان را شنیده اند و ندیده اند ما آنچه را که دیگران شنیده اند دیده ایم