پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
باز هم با هم در فهم بیشتر کلام مولا در خطبه ۱۳۲ پیرامون قرآنی شدن مؤمن
«کتاب الله تبصرون به و تنطقون به و تسمعون به و ینطق بعضه ببعض و یشهد بعضه علی بعض ، با کتاب خدا می بینید و با کتاب خدا سخن می گوئید و بعضش به بعض دیگر سخن می گوید و بعض آن بر بعض دیگر شاهد است»
در قرآن همه چیز ذکر شده و چیزی فروگذار نشده: «ما فرّطنا فی الکتاب من شیء ، ما در این کتاب چیزی فروگذار نکردیم» پس کسی که به قرآن بنگرد بینا شود و چون بینا شود هر شیء را آنگونه که هست می بیند. و هر که به قرآن خوب گوش فرا دهد شنوا گردد و چون شنوا شود ماهیّت شنیده ها را دریابد که حقّ است یا باطل. از ضمیر پاک بلند شده و یا از ضمیر آلوده. ریشه این سخن چیست و بازتاب آن تا کجاست. به این آیات بنگر: «تری کثیراً منهم یتولّون الّذین کفروا لبئس ما قدّمت لهم انفسهم ان سخط الله علیهم و فی العذاب هم خالدون (مائده ۸) می بینی که بسیاری از آنان (بنی اسرائیل و یا یهود این امّت) ولایت کسانی را که کافر شده اند بعهده دارند، بد چیزی جان های آنان برای آنان پیش فرستاده (آنچه پیش فرستاده اند) خشم خدا بر آنان است و در عذاب جاویدانند» آن کس که قرآنی است و دنباله رو رسول خدا (ص) اینچنین می بیند آنانکه یافته ی علمی دارند و اهل قرآنند.
آنکه یافته ی علمی دارد و با تجربه ی علمیش نگاهی خاص به گوشه هایی از این دنیای پراسرار دارد هر گاه با قرآن مأنوس گردد بیند که هر چه یافته ، در قرآن است.
«الم تر انّ الله یزجی سحاباً ثمّ یؤلّف بینه ثمّ یجعله رکاماً فتری الودق یخرج من خلاله (نور ۴۳) آیا نمی بینی که خدا ابری را به آرامی می راند سپس بین آن پیوند ایجاد می کند سپس آن را متراکم میگرداند پس می بینی باران را که از درونش بیرون می ریزد»
همین امر برای دانشمندی پیش آمد. پس از سالها تحلیل و جستجوی علمی در کشفیات جدید کیفیت نزول باران، خود گفت وقتی که مشغول مطالعه ی قرآن شدم دیدم قرآن بطرز عجیبی در این باره سخن می گوید که کاملاً با یافته های علمی مطابقت دارد.
حال وقتی که شبیه به این انسان با قرآن مأنوس شود از طریق قرآن به چیزی می رسد که از طریق تجربه ی علمی رسیده، یعنی اینجا یافته هایش علم است و نه تجربی علم.