پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
منع امام ازسفرحج
علی بن محمد عن علیّ بن الحسین الیمانی قال کنت ببغداد فتهیأت قافله للیمانیین فاردت الخروج معها..(ارشادمفیدص۳۵۲)
آقای علی بن الحسین یمانی گوید: من در بغداد بودم، پس قافله ای از یمنی ها آماده ی برای سفر حج شد. پس من هم خواستم با آن قافله حرکت کنم، پس –به امامم – نامه نوشتم درخواست اذن حرکت با آن قافله را نمودم؛ این چنین فرمان رسید:
«لاتخرج معهم فلیس لک فی الخروج معهم خیره و أقم بالکوفه».
با آنان حرکت نکن زیرا برایت در خروج با آنان هیچ خیری نیست و در کوفه اقامت گزین.
گوید من طبق دستور امام در کوفه اقامت گزیدم و قافله حرکت نمود. پس بنی حنظلی ها برآنان هجوم آوردند و آنان را ریشه کن نمودند. علی ابن حسین سپس گوید: نامه نوشتم و از امام اجازه در سفر دریایی گرفتم. به من اجازه داده نشد. من سوال کردم راجع به قافله هایی که در آن سال از طریق دریا رفته اند پس شناختم هیچیک از این قافله ها سالم نماندند. بر این قافله ها قومی یورش آوردند که به آنها بوارح گفته می شود پس راه بر آنان بستند.