پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
امام ازجمله ی أولوالعلم(صاحبان دانش)ند.
محمد بن عثمان نایب دوم امام (علیه السلام)گوید:
وقتی که خلف مهدی علیه السلام بدنیا آمد نوری ازبالای سرش تا پهنه ی آسمان ساطع شدسپس به صورت ؛ سجده کنان برای پروردگارش تعالی ذِکرُه ُبرزمین فرو می افتد سپس سرش را بلند کرد ودرآن حال می گفت:
شهدالله أنَّهُ لاإلاهووالملائکه قائمابالقسطلااله ألّاهو العزیز الحکیم؛إنّ الدّین عنداللهِ الإسلامُ .
وزادروزش روزجمعه بود.(کمال الدین-ص۴۳۱)
وبدان ای عزیز این سنت خدادرباره ی هر إمامی است درکتاب شریف کافی درباب موالید أئمّه ج ۱(ح۹۹۸)پیرامون مولدامام ممتحن حضرت موسی بن جعفر علیه السلام می خوانیم:
وهرگاه ازشکم مادرش برزمین قرار گیرد ؛قرارگیرد درحالی که دودستشرا برزمین نهاده سرش رابه سوی آسمان بالانهد .
سرّدست نهادن برزمین
فامّا وضعه یدیه علی الأرض فإنّه یقبض کل ّعلم لله أنزله علی الأرض من السماءاماپس دو دست گذاشتنش برزمین پس همانا اوقبض می کند هردانشی راکه ما ل خداست که ان رابرزمین ازآسمان فروفرستاده
سرّسربلند کردن
وأمّارفعهُ رأسه إلی السماءا وامّاسربلندکردنش به سوی آسمان پس همانا نداکننده ای به اوازدرون عرش
ازسوی پروردگارعزّت ازاُفق أعلی به نامش ونام پدرش نداکندگوید:
یافلان بن فلان اثبت تثبت فلعظیم ما خلقتَ ؛أنت صفوتی من خلقی؛وموضع سِرّی
وعیبه علمی وأمینی علی وحیی وخلیفتی فی أرضی لک ولمن تولّاک أوجبت رحمتی
ومنحت جِنانی وأحللت جواری ثمّ وعزتی وجلالی لأصلینّ من عاداک أشدّعذابی
وإن وسّعت علیه رزقه فی دنیای من سعه رزقی.
ای فلان پسرفلان ثابت بمان تاثابت نگه داشته شوی پس توبرای بزرگ ناپیدایی آفریده شده ای تو برگزیده من ازمیان خلق من هستی وجایگاه رازمنی وظرف علم من وأمین من بروحیم وخلیفه من درزمینم هستی برای تو وهرکس ولایت توراپذیرفته رحمت خویش راواجب نمودم وبخشیدم جنّاتم راوجوارخودم راحلال نمودم سپس به عزّتم وجلالم هرآینه درآتش خواهم سوزاندبه سخترین عذابم آن کس که باتو دشمنی کند گرچه براو دردنیایم ازروزی وسیعم گسترده روزی دهم .
پاسخ امام به ندای حضرت ربّ جلّ وعلا؛
پس هرگاه صوت به پایان رسد-یعنی صدای نداکننده-اوراجواب دهددرحالیکه دودستش رابرزمین گذاشته سرش رابهسوی آسمان بلند نموده گوید:
شهدالله أنّه لاإله إلّا هووالملائکه وأولوالعلم قائماٌ بالقسط لاأله إلاهوالعزیزالحکیم.
(امام) فرمود:پس هرگاه آن راگوید(یعنی این آیه فرآن راتلاوت کند) الله به اوعلم أوّل وعلم آخرعطاکند وإستحقاق دیدار روح درشب قدر پیداکند
سئوال ازامام درباره ی ماهیّت ؛چیستی روح
دراینجا ذهن ابوبصیر با یک سوال روبرو می شود: براستی این روح کیست؟ که امام استحقاق دیدارش را در شب قدر پیدا می کند لذا عرضه می دارد:”جعلتُ فداکَ؛ الرُّوح لیس هو جبرئیل؟ آیا روح همان جبرئیل نیست؟
امام فرمود: “الرّوح أعظم من جبرئیل إنّ جبرئیل من الملائکه….”روح از جبرئیل اعظم است همانا جبرئیل از ملائکه است و روح خَلقی عظیم ترازملائکه-برآنان درود باد- آیا ألله تبارک و تعالی نمی گوید: “تنزّل الملائکه والرّوح”
یعنی عطف روح برملائکه گویای این امر که روح غیر از ملائکه است. برای این حدیث شریف طریق دیگر روائی است که آنرا با آن سند از ابوبصیر نقل می کند.