گفتار ونوشتارعاشورایی پیرامون سفک دم الحسین(ع)فی القران -قسمت اول

گفتار اول :خون امام حسین (ع)درفاتحه الکتاب یعنی سوره الحمد

بسم الله الرحمن الرحیم : بنام الله خدایی که همه صفات کمالیّه را در خود جمع نموده و منزّه از هر عیبی است و به همین جهت به این نام مبارک ، اسم جلاله گویند ، که سوگند به این اسم امری که به آن سوگند تعلّق گرفته بر انسان واجب و لازم میکند ، مگر سوگند بر مکروه نزد خدا و اولیائش ، و همو که با صفت رحمانیت بر عرش استیلا دارد که فرمود : « الرَّحمن عَلَی العَرشِ استَوی »( خدای رحمان بر عرش چیره و غالب گشته ، و به تدبیر امور خلقش می پردازد ) (سوره مبارکه طه آیه ۵).

و این اسم مبارک است که آن را ویژه خود قرار داده : « رب السماوات و الارض و ما بینهما فاعبده و اصطبر لعبادته * هل تعلم له سمیّاً (سوره مبارکه مریم آیه ۶۵) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه که بین آن دو است پس او را پرستش کن و برای عبادتش از خود شکیبایی نشان ده آیا برای او هم نامی می دانی و نیزاین اسم مبارک مانندچتری هر چیزی را در برگرفته « و رحمتی وسعت کُلَّ شیءٍ۱ » و رحمت من هم چیز را در بر گرفته و از رحمت ویژه اش، بندگان مطیعش را برخوردار نموده : « فسأ کتبها للذّین یتّقون و یؤتون الزکوه و الذین هم با یاتنا یؤمنون (سوره مبارکه اعراف ، آیه ۱۵۶)

آن رحمتم را محققاً ، حتماً می نویسم و واجب می کنم برای کسانی که تقوی دارند و زکات مال را می دهند و آنان که به آیات ما ایمان دارند .

الحمدلله ربّ العالمین ،الرّحمن الّرحیم،مالک یوم الدّین

و سپاس او را که هم حامد است و هم محمود ، سپاس او را که خود را این چنین ستایش کرده :

حمد و ستایش « تمامی حمد و حمد محض و خالص ، حمد کامل و تمام ، حمد بدون قید ، بدون مرز » مخصوص اللّهی است که پروردگار جهانیان است ، عالم هایی که هر کدام عَلَم و نشانه ویژه ای از او دارند یا همه عالم هایی که بر آنها مُهر فقر و افتخار به سوی خودش ، بر آنها زده:

«یا اَیُّهَا النّاسُ اَنتُمُ الفقراءُ اِلَی اللهَ و الله هو الغنی الحمید»

ای مردم شما محتاجان به سوی پروردگارید و خدا او تنها بی نیاز ستوده است .

و یا عالم هایی که دارای عقل و خرد و شعور و احساسند البته نه شعور و احساس حیوانی بلکه شعور و ادراک ملکوتی که حضرت باقر علوم الانبیاء والمرسلین فرمودند:

غیر از این عالمی که مشاهده می کنید دوازده هزار عالم وجود دارد و من حجّت بر همه این عوالمم و دست ربوبیّت و پرورش دهندگی پروردگار که بر سر موجودات سایه افکنده در دو مجرای رحمانیّت و رحیمیّت پروردگار جاری می شود تا هر موجودی از این عالمیان را به کمال مطلوب برساند و بدیهی است که خدای بزرگ خود بر دو سبیل و مجرای رحمت سیطره دارد که سیطره بنحو ملموس و بدون پرده در روزی آشکار میشود که از آن تعبیر به یوم الدّین کرده که خود این یوم الدّین ، روز مالکیت پروردگار.اسم جنس برای سه روز واقع شده ، به این کلام معجزه اثرِ حضرت امام باقر (ع) توجه کنید :

«یوم الدّین ثلاثه : یوم خروج القائم (عج) و یوم الکرّه و یوم البعث»

یوم الدین سه روز است : روز خروج حضرت قائم (ع) و روز رجعت و روز قیامت که در این سه روز خدای بزرگ سیطره خویش را بدون پرده نمایان می کند که :

«لَمِن الملک الیَومَ لله الواحِدِ القهّار» (سوره مبارکه غافر ، آیه۱۶) برای چه کسی امروز ملک و سلطنت است ! برای خدای واحد یکتا که همه چیز را مقهور اراده خویش گردانیده و از جمله این سه روز مهّــم روز رجعــت است که رجعت اولیـــاء ، اصفیـــاء با رجعت آقا امام حسین (ع)آغاز می شود ؛ اینجاست که انسان خود را شرمنده این همه عطا و عنایت خدای خویش می بیند لذا با تمام وجود می گوید : اِیّاکَ نعبد و اِیّاکَ نستعین

تنها تو را عبادت می کنیم و تنها از تو یاری می جوییم و در آن حالت بسوی ظهور و رجعت شوق پیدا میکند ، زیرا در آن عصر :

یعبدوننی لایُشرکونَ بی شیئاً (سوره مبارکه نور ، آیه ۵۵)

همه مرا پرستش کنند برای من چیزی را شریک قرار ندهند .

وسپس در عصر رجعت مولایمان حضرت امام حسین(ع) و اعصار زیبای بعدی شاهد تحقّق این کریمه خواهیم بود :

وَ لَقد کتَبنا فی الزَّبور من بعدِ الذّکر اَنَّ الارض یرثها عبادی الصّالحونَ (سوره مبارکه انبیاء،آیه۱۰۵ )

و ( به عزّت و جاه و شوکت و جلال خویش ) قسم می خورم که ما در زبور از بعدِ ذکر نوشتیم که وارث زمین تنها بندگان صالح و شایسته من می شوند .و البته در اینجا روشن است که انسان از خدا می خواهد ما را به صراط مستقیم بکشاند همان راهی که سوق دهنده بندگان به سمت این ایام مبارک است که انسان با فطرت خود از خدای بزرگ حضور در این ایام را طالب است و می خواهد که خود در این روزها نقش آفرین باشد : اللهمَّ انّا نَرغب الیک فی دولهکریمهتعزّ بها الاسلام و اَهلَه و تُذِلّ بها النّفاقَ و اَهلهُ وَ تجعلنا فیها منَ الدِّعاه الی طاعتکَ و القادَه الی سبیلکّ و ترزقنا بها کرامه الدنیا و الآخره (دعای افتتاح)بار پروردگارا ما به سویت رغبت می جوییم در دولتی کریمه ای که به آن اسلام و اهلش را عزیز میکنی و به آن نفاق و اهل نفاق را خوار میکنی و ما را در آن روز از دعوت کنندگان به طاعت و پیشوایان به راهت قرار می دهی و به آن ما را کرامت دنیا و آخرت روزی می کنی و یا :

وَجعلنی ممّن یَقتَصَّ آثارَکُم و یسلک سبیلکم ویهتدی یهدیکم و یحشرفی زمرتکُم و یکرّفی رجعتکم و یملک فی دولتکم و یشرّف فی عاقبتکم (زیارت جامعه کبیره)

و خدا مرا از کسانی قرار دهد که آثار شما را پیروی می کنند و راه شما را پیروی نموده و به هدایت شما راه را پیدا می کنند و در صف و جماعت شما محشور میشوند و در روزهای رجعت شما باز می گردند و در دولت شما به قدرت رسیده و در زمان عافیت شما شرافت پیدا می کنند.

و تاکید بر این امر خصوصاً در این آیه مبارکه آشکارتر می شود :

صراطَ الذّینَ اَنعمتَ عَلَیهِم راه آنان که نعمت را بر آنان تمام گردانیده ای .

به راستی « منعَمٌ عَلَیهم » کیانند ؟! به این آیه مبارکه بنگرید :

(الذّین اَنعَمَ الله علیهِم مِنَ النَّبییّن و الصدّیقین و الشهداء و الصّالحین و حَسنَ اولئک رفیقاً) (سوره مبارکه نساء آیه ۶۹)

آنان که خدا بر آنان نعمت را تمام گردانیده عبارت اند از پیغمبران ، صدیقین و گواهان بر اعمال و شایستگان .

و آنان نیکو رفیقانند و در دعای غیبت حضرت مهدی (عج) می خوانیم : و انعمت علیه خدایا تو بر آقا مهدی (عج) نعمت را تمام کرده ای .

هرروزکه نوشودفرمانی تازه رسد:

الان که روز دوم محرّم سال ۱۴۳۶فرارسیده نمازگزاربه این آیه که رسداگردعایش مستجاب شودمی بیندانان که منعم علیهم-ندبرای جدّشان حضرت سید الشّهدا سخت محزونندپس درخودإحساس اندوه شدید کندپس خوش به حال سوگوارانی که راه کربلا راپیاده طی کنند.

امّا افسوس و هزار افسوس که در برابر این خط نورانی ، خط انحرافی و گمراه و خطی که به مقابله مستقیم با این خط نورانی برمی خیزد وجود دارد:

غیر المغضوب علیهم و لاَ الضالّین حال ببینیم مظهر اعلای مغضوب علیهم ( آنان که خدا بر آنان خشم کرده ) کیانند زیرا همانگونه که اهل نور در یک درجه نیستند ، اهل ظلمت ( تاریکی ) نیز یکسان نیستند ، در بدو این سخن به سراغ رضیع و فطیم وحی الهی ، ثانی از دو سیّدِ شبابِ اهلِ جنّت خامسِ اصحابِ کساء حضرت ابی عبدالله الحسین(ع) می رویم آنگاه که در عاشورا شهدای از اصحابش زیاد شده بود روایت میگوید امام در این حالت « قبض علی شیبته المقدّسه » محاسن سپید و مقدسش را به دست گرفت و فرمود :

اشتّــد غضب الله علی الیهود اذ جعلوا له وَلــــداً واشتَّد غضبهُ علی النَّصاری اِذ جَعَلوهُ ثالثَ ثلاثَه واشتَّد غضبهُ علی المجوس اذعبدوا الشمس والقمر دونه واشتدّ غضبه علی قومٍ اتّفقت کلمتهم عَلی قَتل ابن بِنت نَبیّهم اَما و الله لا اُجیبُهم الی شیئ ممّا یریدونَ حتّی القَی الله و آَنَا مختضبٌ بدمی

مقتل الحسین مقرّم ص ۲۹۵

خشم خدا بر یهود شدّت گرفت آن زمان که برای او ولد ( فرزند)ی قرار دادند و خشم خدا بر نصرانی ها شدّت گرفت آن زمان که او را یکی از سه _ معبود ، خدا _ قرار دادند و خشم خداشدت گرفت برمجوس آن زمان که خورشید وماه راازغیراو پرستش کردند وخشم خدا بر قومی که هم سخن بر قتل پسر پیغمبرانش شدند شدّت یافت.

« هان ! که من به هیچ یک از خواسته های آنان پاسخ نمی گوییم تا خدا را ملاقات کنم در حالی که به خون خود خضاب شده ام » اینجاست که امام با صدای بلند بانگ می زند و می فرماید Lاَما من مغیثٍ یُغیثُنا ، امامن ذابٍّ یذبّ عن حَرَم رسول الله) آیا فریادرسی نیست که به فریاد ما برسد ! آیا دفاع کننده ای نیست که از حــرم رسول خدا دفاع کند!(۱)

ای برادر و خواهر ! مگر تاکنون زیارت پنجم از زیارات ویژه حرم مطهر امام حسین که زینت بخش مفاتیح الجنان مرحوم آقای قمی را نخوانده اید که حضرت موسی بن جعفر در آخر آن به ما چنین تعلیم داده اند :

(و اشهدانّ الذین سفکوا دمکَ واستحلّوا حرمک ملعونون معذبون علی لسان داوود و عیسی بن مریم ذلک بما عَصَوا و کانوا یعتدون)مقتل الحسین مقرّم ص ۲۹۵

و گواهی می دهیم که همانا آنان که خونت را ریخته اند و حرمتت را برای خویش روا داشته اند ، ملعون و معذّب بر زبان داوود و عیسی بن مریم اند ، آن به سبب نافرمانی و تجاوزگری آنهاست که حضرت فرمود : بلی چنین است .

یعنی قاتلین امام حسین همانند کفّارِ بنی اسرائیل اند که هر دو دسته مشمول لعن این دو پیغمبر بزرگ خدا شدند :

لعن الذین کفروا من بنی اسرائیل علی لسان داوود و عیسی بن مریم ذالک بما عصوا و کانوا یعتدون کانوا لا یتناهون عن مُنکرٍ فَعَلوُه لَبِئسَ ما قدّمت لهم انفسهم ان سخط الله علیهم و فی العذابِ خالدون

به درخواست لعن از سوی خدا گرفتار شده اند کافران از بنی اسرائیل بر زبان داوود و عیسی زاده مریم چون آنان نافرمانان و تجاوزکاران بودند ،ویکدیگ رااز منکری که انجام می دادندنهی نمی کردند ( نهی از منکر نداشتند ) هر آینه اینان بد چیزی پیشاپیش برای خود فرستادند که همان خشم و غضب خدا بر آنان است و در عذاب جاویدند .

اینجاست که حضرت زینب نیز در میدان کوفه با استفاده از این آیه فرمود : ( فقط ضمائر را تغییر دادند ) لَبِئسَ ما قدمّت لکم انفسکُم اَن سخط الله علیکم و فی العذاب انتم خالدون

شما کوفیان بد چیزی برای خویش پیش فرستادید که ان خشم خدابرشماست وشما همیشه درعذاب خواهیدبود.