نمونه هایی از کلام پر اعجازمولا در نهج البلاغه جلسه بیستم و ششم

قرآن در دیدگاه مولا امیرالمومنین علی ع – قسمت چهارم

چرا باید با قرآن همراه باشیم.

وَ النَّجَاهُ لِلْمُتَعَلِّقِ  و وسیله نجات است برای کسیکه در آویزد. این قرآن مانند تخت پاره ای بر روی آب دریا نیست که چون غریق خواهد با چنگ زدن به آن خود را نجات دهد نتواند بلکه قران کشتی نجاتی است که هر گاه به لب آن انسان خود را برساند یا به طنابی که متصل به آن است دست زند نجات یابد.  حال اگر بخواهیم کلام مولا برایمان بیشتر روشن شود باید به تصویر گردابهای هلاکتی که خود قرآن ما را از آن بیم داده برسیم.

 گاه حقیقت اعمال کفّار چنین بیان شود: أَوۡ کَظُلُمَٰتٖ فِی بَحۡرٖ لُّجِّیّٖ یَغۡشَىٰهُ مَوۡجٞ مِّن فَوۡقِهِۦ مَوۡجٞ مِّن فَوۡقِهِۦ سَحَابٞۚ ظُلُمَٰتُۢ بَعۡضُهَا فَوۡقَ بَعۡضٍ إِذَآ أَخۡرَجَ یَدَهُۥ لَمۡ یَکَدۡ یَرَىٰهَاۗ وَمَن لَّمۡ یَجۡعَلِ ٱللَّهُ لَهُۥ نُورٗا فَمَا لَهُۥ مِن نُّورٍ ۴٠

یا مانند تاریکیهایی در دریایی عمیق که آن را موج فرا گیرد از بالای آن موجی از بالایش ابری تاریکیهایی بعض آن بالای بعضی هرگاه دستش را بیرون آورد نزدیک است که آن را نبیند وکسیکه خدا برایش نوری  قرار نداده پس برایش هیچ نوری نیست و شاید حافظ علیه الرحمه در اشارت به این آیه قرآن فرموده باشد :

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

                                                            کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها .

لَا یَعْوَجُّ فَیُقَامَ وَ لَا یَزِیغُ فَیُسْتَعْتَبَ

این قرآن هرگز کج نمی شود تا نیازبه آن داشته باشد که آن را راست نگه دارند.ومنحرف نمی شود تا ازصاحبش دوست همراهش عذرخواهد تااوراراضی کند (ویادرنتیجه مورد عتاب، سرزنش قرار گیرد.)

بنابراین عامل به قرآن هرگزکج نمی شود ولغزش برایش نخواهد بود پس اگر کژی درمؤمنی به قرآن دیده شود ویا انحرافی از وی دیده شود از قرآن نیست بلکه از خود فرد مؤمن است که معلوم می شود خودش را جامع الاطراف با قرآن وفق نداده.

اسلام به ذات خود ندارد عیبی                                  هر عیب که هست ازمسلمانی ماست

وَ لَا تُخْلِقُهُ کَثْرَهُ الرَّدِّ وَ وُلُوجُ السَّمْعِ

مراجعه زیاد به قرآن و یا زیاد گوش دادن به آن که در ذهن نفوذ کند باعث کهنگی آن نمی شود.

چرا؟چون خدا آن را برای ابدیت فرستاده با اینکه الفاظ قرآن محدود، اما معنایش بی شمار

قال تعالی: ما فَرَّطنا فیِ الکتاب مِن شیءٍ

ما دراین کتا ب چیزی فرو گزار نکردیم.

نظم در درون نظم است با هر دفعه ی از مراجعه به قرآن چیز تازه ای فهمیده می شود و برکت درون برکت است.

از امام صادق علیه السلام است :

“إِنَ‏ الْقُرْآنَ‏ حَیٌ‏ لَمْ‏ یَمُتْ‏ وَ إِنَّهُ یَجْرِی کَمَا یَجْرِی اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ کَمَا یَجْرِی الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ یَجْرِی عَلَى آخِرِنَا کَمَا یَجْرِی عَلَى أَوَّلِنَا”

 قرآن زنده ای است که نمی میرد و مثل شب و روز و خورشید و ماه که در جریان اند جاری است و همان‌طور که در بین اولِ ما جاری بود در بین آخر ما نیز جاری است. (بحار الأنوار، ج ۳۵، ص ۴۰۳).

وَالنُّورُ الْمُبِینُ نوری است که همه ظلمتها را برطرف وآنچه که ظلمت بر او سایه افکنده همه آن را روشن و آشکار می کند.