پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
سئوال ازیک حدیث فقهیّ(وسائل الشیعه به شماره ی حدیث۸۰۱۰)احمدبن علی طبرسی درکتاب احتجاج از محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری نقل می کند که از صاحب الزمان علیه السلام از-جواز دست کشیدن برسر و صورت بعد از قنوت می پرسد به جهت حدیثی که روایت شده :
“أن الله جلّ جلاله أجلّ من أن یرد ّیدی عبدصفرا بل یملأهارحمه “
همانا الله جل جلاله جلیل ترباعظمت تر از این است که دو دست بنده ای را ناامید برگرداند . یاعدم جواز آن
امام درپاسخ فرمود:
«ردالیدین من القنوت علی الرّأس والوجه غیرجائز فی الفرائض؛ والذی علیه العمل فیه إذارجع یدیه من قنوت الفریضه وفرغ من الدعاء أن یردّ باطن راحتیه معًا+(علی) صدره تلقاء رکبتیه علی تمهّلٍ ویکبّر ویرکع والخبر صحیح وهو فی نوافل النهارواللّیل دون الفرائض. »
برگرداندن دو دست ازحالت قنوت بر سر و صورت در نمازهای واجب جائز نیست. آن چیزی که بر آن عمل است که هرگاه دودستش را از قنوت نماز واجب برگرداند و از دعا فارغ شد این که کف دودستش راباهم برسینه اش برگرداند مقابل دو زانویش به آرامی برگرداند و تکبیر گوید و آن خبر صحیح است وآن اختصاص به نافله های روز وشب دارد در غیر نمازهای واجب