کلمات نورانی امام زمان از آغاز تا کنون-قسمت بیست و ششم

سئوال ازیک حدیث فقهیّ(وسائل الشیعه به شماره ی حدیث۸۰۱۰)احمدبن علی طبرسی درکتاب احتجاج از محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری نقل می کند که از صاحب الزمان علیه السلام از-جواز دست کشیدن برسر و صورت بعد از قنوت می پرسد به جهت حدیثی که روایت شده :

“أن الله جلّ جلاله أجلّ من أن یرد ّیدی عبدصفرا بل یملأهارحمه “

همانا الله جل جلاله جلیل ترباعظمت تر از این است که دو دست بنده ای را ناامید برگرداند . یاعدم جواز آن

امام درپاسخ  فرمود:

«ردالیدین من القنوت علی الرّأس  والوجه غیرجائز  فی الفرائض؛ والذی علیه العمل فیه إذارجع یدیه  من قنوت الفریضه وفرغ من الدعاء أن یردّ باطن راحتیه معًا+(علی) صدره تلقاء رکبتیه علی تمهّلٍ ویکبّر ویرکع والخبر صحیح وهو فی نوافل  النهارواللّیل دون الفرائض. »  

برگرداندن دو دست ازحالت قنوت بر سر و صورت در نمازهای واجب جائز نیست. آن چیزی که بر آن عمل است که هرگاه دودستش را از قنوت نماز واجب برگرداند و از دعا فارغ شد این که کف دودستش راباهم برسینه اش   برگرداند مقابل دو زانویش به آرامی برگرداند و تکبیر گوید و آن خبر صحیح است وآن  اختصاص به نافله های روز وشب دارد در غیر نمازهای واجب