پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
قرآن در دیدگاه مولا امیرالمومنین علی ع – قسمت سوم
فَإِنَّهُ الْحَبْلُ الْمَتِینُ این قرآن حبل المتین است ریسمان است که مثل ستون فقرات انسان محافظ کسی است که به روی می آورد.
وَ النُّورُ الْمُبِینُ نوری است که همه ظلمتها را برطرف وآنچه که ظلمت بر او سایه افکنده همه آن را روشن و آشکار می کند.
وَ الشِّفَاءُ النَّافِعُ شفای سود دهنده است قرآن داروی شفابخشی نیست که انسان را از مرضی برهاند و باعث بر مرضی دیگر شود.
وَ الرِّیُّ النَّاقِعُ وسیرابی سود دهنده نوشابه گوارایی است که باز در آن مرضی،ضرری نیست.
وَ الْعِصْمَهُ لِلْمُتَمَسِّکِ قرآن محفوظی از گناه است برای کسیکه به آن چنگ می زند.
این ترجمه رسای به فرمایش مولا نیست شاید باتوجه به معنای تمسّک وقرینه ی مقامی بتوانیم معنای سخن مولا را بهتر درک کنیم.
تمسّک ازمسک( به معنای مشک)است وتمسّک یعنی مشک در دست گرفتن پس به این لحاظ معنی چنین می شود: کتاب خدا محفوظی از گناه و هر آلودگی است برای کسیکه قرآن را همچون مشک در دست گیرد، عطر دل انگیز قران مشام جان انسان را فرا می گیرد بنابراین جایی برای نفوذ پذیری شیطان آلودگی به گناه ،بی بند وباری اخلاقی نمی ماند. البته ممکن است تمسّک را از معنای لغوی مشک به دست گرفتن تنها گرفت یعنی تنهااصل در دست گرفتن لحاظ شود ودر این صورت چون حضرت قبلا فرموده بودند: وَ النُّورُ الْمُبِینُ شاید مراد چنین شود: آن کس که چراغ قرآن را در دست گیرد گمراه نشود.