پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
وجوب اجتناب زن از خضوع در قول در مواجهه با مرد اجنبی
کد ت ف ۱-۳۲/۳۲
قال الله تعالی : یَا نِسَاء النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاء إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفاً ( آیه ۳۲ آیه مبارکه الاحزاب )
ای همسران پیامبر ! شما همچون یکی از زنان (عادی) نیستید اگر تقوا پیشه کنید پس به گونه ای هوس انگیز سخن نگوئید که بیمار دلان در شما طمع کنند و سخن ناشایسته بگویند. ( ترجمه از آیت الله مکارم شیرازی )
این آیه مبارکه به دو دلیل بر حرمت خضوع در قول زنان یعنی در نحوه سخن گفتنشان دارد لذا گرچه مخاطب در ظاهر زنان پیغمبرند و لکن عامّ « عموم » زنان را در بر میگیرد .
۱- عدم خضوع در قول از آثار تقوی است بلکه می توانیم بگوییم عبارت «ان اتقیتن فلا تخضعن بالقول » همانند یک بیت از یک غزل است ، اگر تقوا دارید پس خضوع در برابر اجنبی با سخن نداشته باشید و یا خضوع در قول نداشته باشید پس خضوع در قول خلاف تقواست.
۲- چرا خضوع در قول با تقوا منافات دارد و یا چرا خضوع در قول ممنوع است؟ پاسخ : زیرا خضوع در قول سبب طمع بیمار دلان می شود .