طبقات المهدی و اصحابه- الفصل التاسع

الفصل التاسع: فی انه صلوات الله علیه له غیبته یطول امرها

الف- ونذکر فی هذاالمقام بعض مارواه الشیخ (ره) – ای شیخ الطائفه الامامیه الطوسیّ رضی الله عنه – فی کتابه «الغیبه» من ص ۱۰۱ الی ص ۱۰۹ قال (ره) فمن ذلک:

ما اخبرنا به جماعه عن ابی محمد التلعکبری عن احمدبن علی الرازی عن محمدبن جعفرالاسدی عن سعد بن عبدالله عن موسی بن عمر بن یزید بن علی بن اسباط عن علی بن ابی حمزه عن ابی بصیر عن ابی جعفر محمدبن علی علیهم السلام فی قول الله تعالی:

قُل ارأیتم ان اصبح ماوکم غوراً فمن یأتیکم بماء معین (قال) نزلت فی الامام فقال ان اصبح امامکم غائبا عنکم فمن یأتیکم بامام ظاهر یأتیکم باخبارالسماء و الارض و بحلال الله و حرامه ثم قال: اما والله ماجاء تأویل هذه الایه ولابد ان یجی تأویلها

۲- (سعدبن عبدالله) عن الحسین بن عمربن یزید عن ابی الحسین بن ابی الربیع المدائنی عن محمدبن اسحاق، عن اسیدبن ثعلبه عن امِّ هانی قال: لقیت اباجعفر علیه السلام فسألته عن قول الله عزوجل تعالی: فلا اقسم بالخَنَّس الجَوارالکنَّس. فقال: امام یخنس فی زمانه عندانقطاع من علمه عندالناس سنه ستین ومائتین ثم یبدؤکالشهاب الوقاّد، فان ادرکت ذلک قرت عینک

۳-أیضًا فیه: ما تنکرون ان یمدالله لصاحب هذا الامر فی غیبته کما مدّ لنوح علیه السلام فی عمره  الحدیث

اقول: و من اعمال اللیله ثلاث و عشرین من شهررمضان قراءه سوره العنکبوت و هی اللیله التی یظهر فیها القائم (ع) او یبشّر بظهوره و لعلّ من أسرار الامر بقراءتها فی هذه اللیله أن لایشکّ الناس فی المهدی (ع) لطیله عمره فی غیبته بل یعرفوا ویعترفوابأنّ الله هوالحق المبین لان الله تعالی قال فیها فی شأن نوح النبی: ولقد ارسلنا نوحاً الی قومه فلبث فیهم الف سنه الاخمسین عاما فاخذهم الطوفان وهم ظالمون (الایه ۱۴) و فی بعض الروایات عاش بعدطوفان خمسائه عام. والحمدلله اولاً واخراً

۴- القضیه العجیبه التی رواهاالشیخ (ره) بهذاالاسناد: اخبرنی جماعه عن ابی المفضل محمدبن عبدالله بن المطلب رحمه الله قال: حدثنا ابوالحسین محمدبن بحربن سهل الشّیبانی الرهنی قال: اخبرنا علی بن الحارث عن سعد – و فی کمال الدین سعید – بن المنصورالجواشنی. قال: قال اخبرنا احمدبن علی البدیلی، قال اخبرنی ابی عن سدیرالصّیرفی ؛ثم نبّأ السّدیرقضیه لقاءه الامام الصادق (ع)مع عدهّ من اصحابه رضوان الله علیهم و هم المفضّل بن عمر و داود بن کثیر الرّقیّ و ابوبصیر و ابان بن تغلب فقال رایناه – یعنی الصادق صلوات الله علیه – جالسًا علی التّراب و علیه مسح خیبریّ مطوّق بلاجیب مقصّرالکمَّین(دوآستین این عباء کوتاه بود) و هو یبکی بکاء الواله الثکلی ذات الکبدالحرّی، قدنال الحزن من وِجنتیه و شاع التغیر فی عارضیه وابلی الدمع محجریه (اثار اندوه از شقیقه هایش آشکار و دگرگونی در دو گونه اش واضح و اشک از دو چشمش بردوسوی دامنش می ریخت) وهویقول :(و در آن حال می گفت: )سیّدی غیبتک نفت رقادی، وضیّقت علی مهادی و ابتزّت منی راحه فوادی (غیبتت -یعنی تصور آن، توجه به آن- خواب را از من ربوده و بر من گهواره ی زمین را تنگ کرده و از من راحتی دلم را جدا کرده)

سیدی غیبتک وصلت مصائبی بفجائع الابد وفقد الواحد بعدالواحد بفناء الجمع والعدد فما احسّ بدمعه ترقا من عینی و انین یفشا من صدری (آقای من غیبتت پیوند داده مصیبت های مرا به ناگواریهای همیشگی و نیز پیوند داده مصیبت هایم را به از دست دادن یکی بعد از یکی به سبب فناء جمع و عدد، آنچنان غرق در ناراحتی –ناشی ازذکر غیبتت –هستم  که دیگر احساس نمی کنم اشکی را که از چشمم فرومی ریزد و ناله ای که از سینه ام آشکار می شود یعنی بحدی از خود بیخود شده ام که دیگر نه گریه ای و نه ناله ای از من فرومیریزد هیچکدام رااحساس نمی کنم)

والسدیریقول بعد ان بین حالهالامام صلوات الله علیه:

فاستطارت عقولنا ولهاً وتصدعت قلوبنا جزعاً، من ذلک الخطب[۱] الهائل والحادث الغائل. وظننّا أتّه سمت لمکروهه قارعه اوحلّت به من الدهربائقه فقلنا :لاأبکی الله یابن خیرالوری  عینیک؛ من أیّه حادثه تستنزف دمعتک وتستمطر عبرتک؟ وأیّه حاله حتمت علیک هذاالمأتم؟

فی ان له صلوات الله علیه غیبه یطول امدها

اصول الکافی برقم الحدیث ۸۸۳ (ح “ا”من «باب فی الغیبه» محمدبن یحیی والحسن بن محمد جمیعاً، عن جعفربن محمدالکوفی، عن الحسن بن محمدالصیرفی عن صالح بن خالد عن یمان التمار قال:

کنا عند ابی عبدالله جلوسنا فقال لنا:

ان لصاحب هذاالامر غیبه المتمسک فیها بدینه کالخارط للقتاد،(همانا برای صاحب این امرغیبتی است ان کس که دراین دوره غیبت به دینش چنگ می زند مانندکسی است که بادستش خارقتاد رامی رکد) ثم قال: هکذا بیده – فأیُّکم یُمسک شوک القتاد بیده ثم اطرق ملیا قال: ان لصاحب هذاالامر غیبه، فلیتق الله عبدولیتمسک بدینه.

توضیح لغوی (من مجمع البحرین) (القتاد) کسحاب شجر شوکه کالابر تضرب فیه الامثال.

وفیه برقم الحدیث ۸۸۴: علی بن محمد، عن الحسن بن عیسی بن محمدبن علی بن جعفر، عن اخیه موسی بن جعفر علیه السلام قال: اذا فقدالخامس من ولدالسابع فالله الله فی ادیانکم لایزیلکم عنها احد، یا بنی انه لصاحب هذاالامر من غیبه حتی یرجع عن هذاالامر من کان یقول به، انما هی محنه من الله عزوجل امتحن بها خلقه، لو علم اباءکم واجدادکم دیناً اصح من هذا لاتبعوه، قال: فقلت: یاسیدی من الخامس من ولدالسابع؟ قال یابنی، عقولکم تصغره عن هذا واحلامکم تضیق عن حمله و لانو ان تعیشوا فسوف تدرکونه.

تاریخ الدرج الاول فی المسوده ۲۱ جمادی الاول ۱۴۳۱ه ق والتهذیب ۲۲ ذی الحجه ۱۴۳۳ ه ق

وفیه برقم الحدیث ۸۸۴: علی بن محمد عن الحسن بن عیسی بن محمد بن علی بن جعفر، عن ابیه عن جده، عن علی بن جعفر عن اخیه موسی بن جعفر علیه السلام قال: اذا فقد الخامس من ولدالسابع فالله فالله فی ادیانکم لایزیلکم عنها احد. یابنی انه لصاحب الامر من غیبه حتی یرجع عن هذا الامر من کان یقول به. انما هی مخته من الله عزوجل امتحن بها خلقهف لو علم اباؤکم و اجدادکم دیناً اصح من هذا لاتبعوه. قال: فقلت یا سیدی من الخامس من ولدالسابع؟ قال یا بنی. عقولکم تصغر عن هذا واحلامکم تضیق عن حمله ولکن ان تعیشوا فسوف تدرکونه.

تاریخ الدرج فی المسوده الاولی ۲۱ جمادی الاولی ۱۴۳۱ ه ق والان ۸ ذی الحجه ۱۴۲۲ ه ق  والحمدلله

[۱] الخطب: مجمع البحرین (طریحی)(ره): قوله فما خطبکم (۱۵/۵۷)ای فماشائکم الذی بعثتم له، و مثله: وما خطبکما ۲۷/۲۳ و وخطبکی (۱۲/۵۱) والخطب: الامرالذی یقع فیه المخاطبه والشان والحال