البقره آیه ۲۳۰ الی ۲۳۳

قوله تعالی: فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىَ تَنکِحَ زَوْجًا غَیْرَهُ فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَن یَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن یُقِیمَا حُدُودَ اللّهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللّهِ یُبَیِّنُهَا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿۲۳۰﴾ وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النَّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَلاَ تُمْسِکُوهُنَّ ضِرَارًا لَّتَعْتَدُواْ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَلاَ تَتَّخِذُوَاْ آیَاتِ اللّهِ هُزُوًا وَاذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَمَا أَنزَلَ عَلَیْکُمْ مِّنَ الْکِتَابِ وَالْحِکْمَهِ یَعِظُکُم بِهِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿۲۳۱﴾ وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ تَعْضُلُوهُنَّ أَن یَنکِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْاْ بَیْنَهُم بِالْمَعْرُوفِ ذَلِکَ یُوعَظُ بِهِ مَن کَانَ مِنکُمْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکُمْ أَزْکَى لَکُمْ وَأَطْهَرُ وَاللّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ ﴿۲۳۲﴾ وَالْوَالِدَاتُ یُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَیْنِ کَامِلَیْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن یُتِمَّ الرَّضَاعَهَ وَعلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَکِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُکَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَهٌ بِوَلَدِهَا وَلاَ مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِکَ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِمَا وَإِنْ أَرَدتُّمْ أَن تَسْتَرْضِعُواْ أَوْلاَدَکُمْ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّآ آتَیْتُم بِالْمَعْرُوفِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿۲۳۳﴾

قال الله عزوجل : ولا تمسکوهن ضرارا ً لتعتدوا الایه تفسیر البرهان ص۲۲۴: عن الحلبی عن ابیعبد الله علیه السلام قال : سئلته عن قول الله و لا تمسکوهن ضراراً لتعتدوا قال : الرجل یطلّق حتی اذا کانت ان یخلو اجلها ثم طلقها ثم راجعها یفعل ذلک ثلاث مرّات فنهی الله عنه و ایضا قال : فی تفسیر علی ابراهیم فی معنی الایه قال قال ( ای الصادق علیه السلام ) اذا طلقها لم تجزله ان یراجعها ان لم یُرِدها . فهؤلاء من الذین یتخذون ایات الله هزوا وفی تفسیرنورالثقلین  ج۱ص۲۲۶ح۸۷۸:(فی من لایحضره الفقیه ) وروی البزنطیّ عن عبدالکریم بن عمرو عن الحسن بن زیاد عن ابی عبدالله علیه السلام قال :لاینبغی للرجل أن یطلّق  امرأته ٍثُمّ یراجعها ولیس له فیها حاجه  ثمّ یطلقها؛فهذاالضّرارالذی نهی الله عنه الّاان یطلّق ثمّ یراجع وهوینوی الإمساک.( الحدیث)

فهم نعوذ بالله و المنافقون سواء حیث قال فیهم ، واذ القو الذین امنوا قالوا امنا و اذا خلوا الی شیاطینهم قالوا انا معکم انما نحن مستهزؤن ۱۴- بقره وان کان بینهما فرق بان المنافقین استهزؤا کلّ القران و هولاء اتخذوا تسویغات الله عزوجل و هن مبینه علی اصول حکمیه هزُوًا و لنعلم انّ مولانا المهدی هو صاحب الغیره والحمیّه الدینیه؟ والدین ناموس الله الاکبر و المهدی حافظ لناموسه فیصک علی وجه من یتخذ دین الله هزوا هو فی هذه الامور کخضرالنبیّ مامور باحکام باطنیه حتی فی هذه العصر و فی قضیه تشرف الشیخ محمد طاهر النّجفیّ فی مسجد الکوفه الی  مولانا المهدی علیه السلام تری ( روی هذا الحدیث المحدث النوری بالفارسیه ) در این حال شخصی داخل مسجد شد از طرف صحن مسلم که او را به شخص و اسم می شناختم و او کردار زشت داشت ، پس آثار غضب بر آن جناب ظاهر شد و روی مبارک به طرف او کرد  و عرق هاشمی در جبهه اش هویدا شد :

فرمود : ای فلان به کجا فرار می کنی؟ آیا زمین از آن ما نیست و آسمان از  آن ما نیست که مجری است در آنها احکام ما و تو را چاره نیست از انکه در زیر دست ما باشی .    نجم الثاقب ص ۵۷۷

یعنی : فاذارجل دخل مسجد الکوفه من باب مسلم بن عقیل و کنت اعرفه باسمه و اعماله فتبیّنت اثار الغضب علی جنابه و تولّی وجهه المبارک الیه  و تبین عرقه الهاشمی فی جبینه و قال : یا هذا الی این تفرّ ،‌ ألیس الارض منا ؟وأالیس السماء منا ؟تجری فیها احکامنا ولابدّلک ان تکون تحت یدنا  صلوات الله علی منشها

قوله عزوجل : ولا تتخذوا ایات الله هزوا من اتخذ ایه الله عوجاً و عمل بها فی غیر طریقه و عمل بها سوء کما رایتم فی الایات و ذکرناهاآنفًا . فهو المتحذآبات الله هزوا و ایضا منه الاستهزاء بایات الله ای ائمه الهدی خصوصاً سید العالم و عصاره الخلقه الحجه علی من سوی الله مهدی الامم روحی له للفداء قال مولانا الامام الجواد علیه السلام بعد ما اطال البکاء لولده المهدی مخاطباً لصقر بن ابی دلف حین سأله الصقرُ : و لم سمی المنتظر ( ای و لم سمی ابنه ای ابن الإمام الحسن العسکریّ المنتظر ) : لان له غیبه یکثر ایامها و یطول امدها فینتظر خروجه المخلصون و ینکره المرتابون و سیتهزی بذکره الجاحدون و یکذب فیها الوقاتون و یهلک فیه المستعجلون و ینجو فیها المسلّمون (۱) : الحدیث

و لیذکر الجاحدون ما انزل الله فی کتابه من المبشرات بیوم الله و یوم الدّین و یوم الفتح و یوم الموعود و ما کتب علی نفسه من أنّه ارسل رسوله بالهدی و دین الحق  لیظهره علی الدین کله و ان الله یورث من یشاءمن عباده و هم الصّالحون حیث قال : أنّ الارض یرثها عبادی الصالحون و ما انزل من الحکمه فی قرانه و علی لسان رسوله و عترته فی الامام  الغائب المنتظر فان من یذکر آیات الله والحکمه لایجدمو ضعًا لإنکاره و استهزاء وجوده الشریف المبارک القائم بالله ولله والی الله  عژّوجلّ علیه الصّلوه و السلام و الحمدلله کماهواهله.