پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
قوله تعالی: الحمد لله رب العالمین
(حمد و ستایش مخصوص خدای پروردگار جهانیان است)
عن ابی عبدالله علیه السلام قال: اِنَّ الله عزَّ و جَلَّ اِثنی عَشَرَ اَلفَ عالَمٍ کلُّ عالَمٍ مِنهُم اَکبَرُ مِن سبعِ سَمواتٍ وَ سبعِ ارضینَ. ما یَری عالَمُ مِنهُم اَنَّ للهِ عزَّ وَ جَلَّ عالِماً غَیرَهُم وَ اَنَا الحُجَّه علیهم.
از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: همانا برای خدای عز و جل دوازده هزار عالَم (جهان) است که هر عالَم (جهانی) از آنها بزرگتر از آسمان های هفتگانه و زمین های هفت گانه است که هیچ عالمی از آنها نمی بیند (گمان نمی برد) که عالمی غیر از عالم باشد و من بر همه این عالم ها حجّت هستم..
تفسیر نورالثقلین جلد ۱ صفحه ۱۶ حدیث ۲۲
عن سعید بن جُبَیر عَن ابن عباس عن النّبی صلی الله علیه وآله: اِنَّ خُلَفائی وَ اَوصِیائی وَ حُجَجَ اللهِ عَلَی الخَلق بَعدی اَلاَثنی عَشَر اَوّلهُم عَلِیٌّ وَ آخِرَهُم وَلَدِیِ اَلمَهدی فَیَنزُلُ روحُ الله عیسَی بنُ مریَمِ فَیُصلّی خَلفَ المَهدیّ وَ تُشرِقُ الارضُ بِنوُرِ رَبِّها وَ یَبلُغُ سُلطانُهُ المَشرقَ وَ المَغربَ.
از پیغمبر اکرم (ص) روایت است که فرمود: همانا جانشینان من و اوصیاء من (کسانی که وصیّ از جانب من اند) و حجّت های بر خلق بعد از من دوازده نفرند. اوّل آنها علی است و آخر آنها فرزندی مهدی است، پس روح الله عیسی بن مریم فرود می آید، پس پشت سر مهدی نماز می گذارد و زمین به نور پروردگارش تابان می شود و سلطنتش به مشرق و مغرب می رسد.
اعیان الشیعه جلد ۲ صفحه ۵۳ به نقل از فرائد المطین محمدبن ابراهیم حموینی شافعی
شرح
از اینکه امام باقر علیه السلام فرموده اند غیر از این عالَم دوازده هزار عالم است که آن اشاره واضح به آیه ی شریفه ی «الحمد لله رب العالمین» دارد و فرموده من حجّت بر همه ی این دوازده هزار عالَم هستم و با توجه به فرمایشات متعدد جدشان رسول خدا (ص) از قبیل حدیث شماره ۲ که ملاحظه شد همه ی ائمّه حجّت های خدا و بنابراین همه حجت بر هر دوازده هزار عالمند که از جمله ی آنان مولایمان مهدی صلوات الله علیه است.
وه چه زیباست این عبارت زیارت حضرت که مختص به سرداب مقدّس آن حضرت است:
السلام علیک یا ناظِرَ شَجَرَهِ طوُبی وَ سِدرَهِ المُنتَهی.
سلام بر تو ای نظاره گر درخت طوبی و سدره المنتهی.
یعنی امامی که از صفحه ی زمین نظاره گر آن چیزی است که جدّش حضرت سیّدالمرسلین در شب معراج طی نمود.
و این بر خدا دشوار نیست «و ما ذلِکَ عَلَی اللهِ بِعَزیز»
همین قدر عجالتاً گوئیم آن خدایی که قرآنی نازل کرده که علم طیّ الارض و حتّی جابجا کردن کوه ها و سخن گفتن با مرده ها در آن است:
سوره رعد آیه ۳۱:
وَ لَو اَنَّ قُرآناً سُیِّرت بِهِ الجِبالُ اَو قُطِّعَت بِهِ الاَرضُ اَو کُلِّمَ بِهِ المَوتی .
باید در کنار این قرآن امامی باشد که شاهد و سراج منیر (چراغ نور دهنده) و نظاره گر درخت طوبی و سدرهالمنتهی و حجّت بر همه ی عوالم باشد.