امام قائم مهدی در آینه قرآن جلسه سیزدهم

آیات شریفه : • غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِم وَ لا الضّالِینَ ( سوره حمد )
• وَمَن یَحلُل عَلیهِ غَضَبِی فَقَد هَوشی ( سوره طه ) ، هرکه خشم من بر او وارد شود سقوط نماید
• اَلَم تَرَ اِلَی الَّذِِینَ تَوَلَّوا قَوماً غَضِبَ اللهُ عَلَیهِم ، ما هُم مِنکُم وَ لا مِنهُم وَ یَحلِفُونَ عَلَی الکَذِبِ وَ هُم یَعلَمُونَ ( سوره مجادله آیه ۱۴ ) ، آیا نگاه تأمّل انگیز نکردی به آنها که ولایتِ قومی را پذیرفته اند که خدا بر آنان غضب کرده است …
• لا یَزالُ بُنیانُهُم الّذی بَنَوا ریبَهً فِی قُلُوبِهِم اِلّا اَن تَقَطَّعَ قُلُوبُهُم وَاللهُ عَلیمٌ حَکیمٌ ( سوره توبه آیه ۱۱۰ ) ، همواره آن بنایی که در دلهای خویش نهادند ، شک و تردید است(اعتقادات و اظهارنظرهای خود را در دلهایشان بر پایه ی شک و دودلی نهادند ) مگر اینکه دلهای آنها تکّه تکّه شود تا تردیدشان از بین رود و خدا دانا و حکیم است .

احادیث :
• امام صادق علیه السلام : اِنَّ المَغضُوبَ عَلَیهِم النصاب وَ الضّالِین اهلُ الشّکوکِ الّذِینَ لایَعرِفُونَ الاِمامَ ( تفسیر صافی ج ۱ ص ۱۲۹ ) ، همانا مغضوب علیهم آنانند که نصبِ عداوت بر علیهِ اهلبیت نموده اند ( یعنی خود را در مقامِ دشمنی با اهلبیت قرار داده اند ) و ضالّین و گمراهان ، صاحبانِ شک اند ، همانها که امام را نمی شناسند .
و از جمله ی کسانی که نصب عداوت نموده اند آنانند که در مقام عداوت با امام زمان ( عج ) و اعتقاد به آن حضرتند ، گویا خواهند به هزار و یک دلیل ثابت کنند که امام زمانی نیست ( نعوذ بالله ) و بر فرض هم اگر باشد بدرد جامعه نمی خورد ، احادیث مربوط به مهدویت را تحریفِ معنوی نموده و آن را در غیر موضوعش قرار می دهند ، حال آنکه مجود مقدّسِ امام زمان هم ضرورتِ عقلی دارد ( یعنی ادلّه ی فلسفی و عقلی آن را اثبات می کند ) و هم ضرورتِ شرعی ( ادله ی شرعی از آیات و روایات متواتر و غیره آن را اثبات می کند ) .
آیا ممکن است قرآنی که در آن دانشِ حرکت دادنِ کوهها ، طیّ الارض ، سخن گفتنِ با اموات است ، آدمی را بسویِ این اقیانوس ( امام زمان ) هدایت ننموده باشد و آیا رواست که خداوند دینی را برای مردم نازل نماید و سپس آنها را به خودشان واگذار نماید و رهاکند ؟
و آیا ممکن است صدها حدیثی که از سوی رسول خدا و امامان معصوم ، به ما رسیده است ، همه اش دروغ باشد و مجعول ؟ یعنی به اصطلاحِ برخی دنیاپرستانِ خودباخته ی دین فروش ساخته و پرداخته ی مُلّایانِ دین باشد .
امامانِ ما گاهی برای همین چرندگوییهای بی دینان و انحرافاتشان و گمراه ساختنهایشان در عصر غیبت ، گریه می کردند !!!
آیا نشنیده ایم و نخوانده ایم که امام جواد علیه السلام ، خطاب به یکی از اصحابش بنامِ صقر ، بعد از ذکرِ نامِ امامانِ پس از خود ، وقتی که اراده ی نام بردن از فرزندش قائم می نماید ، به شدّت می گرید و سپس می فرماید : ثُمَّ ابنُهُ القائِمُ المُنتَظَرُ ، یعنی پس از امام عسکری فرزندش حضرتِ قائم مُنتظر است . که در اینجا صقر از علّتِ نامگذاری آن بزرگوار به قائم و منتظر سؤال می کند و در جواب امام جواد علی السلام می فرماید : لِاَنَّهُ یَقُومُ بَعدَ مَوتِ ذِکرِهِ وَ ارتِدادِ اَکثَرِ القائِلِینَ بِاِمامَتِهِ ، یعنی از این بابت نام او قائم است که بعد از مرگِ یادش قیام می کند و بعد از آنکه اکثرِ مُعتقدانِ به امامتش مُرتدّ می شوند و همچنین امام جواد در پاسخ به علّت نامگذاریِ امام زمان به مُنتظَر می فرماید : لِاَنَّ لَهُ غِیبَهً اَمَدُها طَویلٌ ، چون او دارای غیبتی است که مدّتش طولانی است .
انسانهای مُخلص انتظارِ او را دارند و مُنکران به ذکر او مسخره می کنند ( نام حضرت را نُقل مجالس شوم خود نموده و به مسخره کردن می پردازند که ان شاءالله زبانشان بریده باد ) و افرادی که دچار شک و تردیدند او را انکار می کنند و شتاب کنندگان هلاک می شوند و آنان که ظهورش را دیر می شمرند ناامید میشوند و تعیین کنندگانِ وقتِ ظهور دروغ می گویند و کسانی که تسلیمِ امرِ خدایند نجات می یابند .
از اینرو آنان که دین باورند و امام زمان باور و شیعه اند و منتظِر ، باید مواظب باشند که هیچ چیز آنان را مشغول از امام زمان نگرداند تا آنکه حضرت ظهور نماید و استوارانه به خیلِ یارانِ او بپیوندند که :
اِنَّ اللهَ یُحِبُّ الّذینَ یُقاتِلونَ فی سبیلِهِ صَفّاً کَاَنَّهُم بُنیانٌ مَرصوصٌ ، همانا خداوند دوست دارد آنان را که در راهش در یک صف پیکار می کنند که گویا آنان دژی استوار و خلل ناپذیرند .