پایگاه اطلاع رسانی استاد غلامحسین خالقی
تفسیر مهدوی آیات سوره بقره و (بخشی از آیه ۲۹)
«هو الّذی خلق لکم ما فی الارض جمیعاً»
آن خدا کسی است که برای شما هر چه در زمین آفرید.
۱- نهج البلاغه خطبه ۱۳۸ :
«و تخرج له الارض افالیذ کبدها و تلقی الیه سلماً مقالیدها»
زمین برای او (مهدی (ع)) پاره های جگرش را بیرون می ریزد و به او با سازش تمام کلیدهایش را می افکند.
۲- امام باقر علیه السّلام :
در ضمن حدیثی که اصل آن در ینابیع المودّه حاکم قندوزی به نقل این -صافی گلپایگانی ص ۴۲۳- مذکور است : «و تخرج العجوزه … » و پیرزن ضعیفه از مشرق بیرون می شود اراده می کند مغرب را، پس هیچکس وی را اذیت نمی کند … .
بدان که این آیه از مژده دهنده ها به ظهور حضرت مهدی (ع) و دولت آن جناب است در جایی که خدا همه ی آنچه را که روی زمین است برای همه ی افراد بشر آفریده هم به سبب نظام تکوین این بشر قدرت آن را دارد که از همه ی منافع زمین استفاده کند. همه ی انسانها در برابر خدا مساوی و برابرند و همه حق دارند از این زمین بهره گیرند و در نظام تشریع (قانون گذاری) :
اوّلاً برای هر فردی از افراد بشر اجازه سیر در همه ی زمین را داده که خود فرمود: «سیروا فی الارض ، در زمین سیر کنید»
و ثانیاً اجازه ی بهره گیری از خوراکی های حلال را به همه داده: «یا ایّها النّاس کلوا ممّا فی الارض حلالاً طیباً ، ای مردم بخورید از آنچه که در زمین است در حالیکه حلال، خوشبو، خوشگوار مطابق با نیاز تن و روح انسان است» و نیز فرموده: «… و علیکم نعمه ظاهره و باطنه … (لقمان ۲۰) بر شما نعمتهای ظاهری و باطنیش را ریزان نموده»
و ثالثاً این آیه می گوید: «ما فی الارض … ، آنچه که در زمین است برای همه آفریده» پس این امر شامل معادن و منابع زیرزمینی و بهره گیری از دریا و جوّ می شود.
وقتی که به مای موصوله در «ما فی الارض» و سپس قید آن یعنی «فی الارض» (در زمین) را بنگریم به روشنی در می یابیم برای اینکه بشر بتواند به آنچه که در این آیه فرموده برسد باید مرزها برداشته شود. امتیازهای غیر معقول که در دین خدا نیست همگی لغو گردند و یک حکومت بر جهان حاکم باشد. رئیس این حکومت (من عندالله) از نزد خدای تبارک و تعالی باشد تا بتواند با بی نظری کامل و تنها برای انجام فرمان خدا این آیه مبارکه را پیاده کند و براستی این آقا کیست؟
او همان است که خدایش به او وعده ی وارث شدن زمین را داده:
«و لقد کتبنا فی الزّبور من بعد الذّکر انّ الارض یرثها عبادی الصّالحونَ» (انبیاء ۱۰۵ )
و ما به تحقیق در کتاب زبور از بعد ذکر (تورات یا مطلق کتابهای آسمانی) نوشتیم که زمین را تنها بندگان صالحِ من وارث می شوند.
و الحمد لله اوّلاً و اخراً