نامهای حضرت مهدی علیه السلام در قرآن در تنزیل و تأویل آن-بخش اول

الغیب :

حضرت ولی عصر (عج) در دو جای قرآن به این نام موسوم است :

 الف- در ابتدای سوره بقره : «ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ * الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ… ». آن کتابی است که هیچ شکی در آن نیست در حالی که تمام هدایت برای تقوا پیشگان است ،  همانهایی که ایمان به غیب دارند ^(۱) .

 ب- سوره یونس آیه ۲۰ « وَیَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَیْهِ آیَهٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلّهِ فَانْتَظِرُواْ إِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُنتَظِرِین»

و می گوینــد چــرا بر او آیه ای از جانب پروردگارش نازل نمی شود ، پس بگو تنها غیب مال خداست پس انتظار کشید – آن آیت را – همانا من با شما از جمله انتظار کشندگان هستم .

داود بن کثیر قمی می گوید : ابو عبدالله علیه السلام – یعنی امام صادق – درباره قول خدای عزوجل (هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ) فرمود : «من اقرّ بقیام القائم علیه السلام انّه الحقّ » . هر کس اقرار به قیام قائم (ع) کند که آن حق است .

مراد این است ، متقین آنانند که به حق بودن قیام قائم اقرار می کنند .  و در حدیث دیگر دارد که یحیی بن القاسم  می گوید ، از امام صادق (ع)  پیرامون این سخن خدای عزوجل سؤال کردم : «  الم * ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ » . پـس فــرمـود : « المتّقون شیعه علی علیه السلام و الغیب هو حجه الغائب و شاهد ذلک قول الله عزوجل : وَیَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَیْهِ آیَهٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلّهِ فَانْتَظِرُواْ إِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُنتَظِرِین» . ^(۲)

فاخبر عزّوجلّ انّ الایه هی الغیب و الغیب هو الحجه و تصدیق ذلک قول الله عزوجل : وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَأمَّهُ آیَهً ^{(۳) –}یعنی – حجّهً .

متّقین ( خود پرهیزان از گناه و معصیت خدای بزرگ ) شیعیان علی علیه السلام هستند و غیب آن حجت غایب و شاهد آن سخن خدای عزوجل است : و می گویند چرا بر او ( رسول اکرم ) نشانه ای از پروردگارش نازل نمی شود . پس بگو تنها غیب مال خداست ، پس انتظارکشید همانا من با شما از جمله منتظرانم . پس خدای عزوجل خبر داد که آیه تنها غیب است و غیب نیز حجت است و تصدیق آن چیزی که صدق و راستی این استخراج را ثابت می کند قول خدای عزوجل است : و ما پسر مریم و مادرش را آیتی قرار دادیم یعنی حجتی .

محصّل فرمایش امام صادق علیه السلام چنین می شود که اولاً ( آیه ) در «وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَأُمَّهُ آیَهً» . به معنای حجت است پس ( آیه ) در سوره یونس که می گویند چرا بر او آیتی نازل نمی شود یعنی چرا حجتی نازل نمی شود و خدای بزرگ می فرماید غیب مال خداست یعنی آن حجت ، امام غایب است ، پس ( الغیب ) در آیه  «الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ»  حضرت حجت است و الحمدلله .

در اینجا ممکن است این سؤال مطـرح شود که چــرا به آن وجود مقدس (الغیب) گفته میشود ؟

پاسخ :

الف)  حضرت ولی عصر (عج) مظهر الغیب مطلق پروردگار است . خدای بزرگ غیب مطلق است که حتی در مقام ذات او را با عقل نیز نتوان ادراک کرد که از آن تعبیر به مقام غیب الغیوبی می کنند و خدای بزرگ ، حضرت مهدی را شاهدی بر مقام غیب خویش قرار داده تا بدان حد که در دعای شب نیمه شعبانش که در حکم زیارت آن حضرت است میخوانیم :

«اللهمّ فصلّ علی خاتمهم و قائمهم المستور عن عوالمهم .»

پس بار خدایا درود فرست بر خاتم و قائم این خاندان که از عوالم آنان پوشیده است .

ب) چون مدت غیبت حضرت بس طولانی است که تاکنون بیش از یازده قرن از غیبتش میگذرد گویا آقا مجسمه غیبت گشته ، آنچنان که می گوییم « زید عدل » یعنی زید مجسمه عدالت است ، آنقدر عادل است که گویا خود عدل است .

سخنی با برادران اهل تسنن :

البته آنان که مثل شیعه ی امامیه به حضرت مهدی (عج) اعتقاد ندارند برادر آیا روانیست که  با توجه به این کلام خدای بزرگ « الذین یومنون بالغیب» درامر «الغیب » اندیشه کنی و بگویی شاید اینکه برادران شیعه «الغیب» را برامام زمان (عج) منطبق می کنند درست باشد خدا فرمود : و متقین به غیب ایمان دارند پس ممکن است خدا حجتی قرار داده باشد که آن حجّت الان از دیدگان ما غایب باشد اگر من آقا را انکار کنم و آقا حق باشد کلاه من در قیامت پس معرکه است .

به بنده گفته می شود :

« أَکَذَّبْتُمْ بِآیَاتِی وَلَمْ تُحِیطُوا بِهَا عِلْمًا » آیا نسبت دروغ به آیات من دادید در حالیکه به آن احاطه ی علمی نداشتید شمائیکه دانشتان نه آیات قرآن را احاطه کرده و نه روایات را و نه اهل کشف یقین بودید  چگونه آیات خدا ، از جمله حضرت مهدی (عج) را رد کردید .

۱- این ترجمه بر اساس این ترکیب است که ذلک را مبتدا و لاریب را خبر برای آن بگیریم وگر نه به صورتهای دیگر نیز معنا میشود ، آن تمام کتاب است ، نیست هیچ شکی در آن .

۲- و آیا این آیه می تواند با توجه به این تفسیر فهماننده این معنی باشد که معتقدین به امام زمان (عج) از هدایت ویژه قرآن درباره حضرت مهدی (عج) استفاده می کنند .

۳- سوره مبارکه مؤمنون ، آیه ۵۰